بیش از یک دهه پیش، بسیاری از مردم فکر نمی کردند که نور و سلامت با هم مرتبط باشند. پس از بیش از یک دهه توسعه،روشنایی LEDصنعت از پیگیری بازده نور، صرفه جویی در انرژی و هزینه به تقاضا برای کیفیت نور، سلامت نور، ایمنی زیستی نور و محیط نور افزایش یافته است. به خصوص در سال های اخیر، مشکلات آسیب نور آبی، اختلال ریتم انسان و آسیب شبکیه چشم انسان ناشی از LED بیشتر و بیشتر آشکار می شود، که باعث می شود صنعت متوجه شود که محبوبیت نور سالم ضروری است.

مبانی بیولوژیکی روشنایی بهداشتی

به طور کلی، روشنایی بهداشتی برای بهبود و بهبود شرایط کار، یادگیری و زندگی و کیفیت افراد از طریق روشنایی LED به منظور ارتقاء سلامت روانی و جسمی است.

اثرات بیولوژیکی نور بر روی انسان را می توان به جلوه های بصری و جلوه های غیر بصری تقسیم کرد.

(1) جلوه های بصری نور:

نور مرئی از قرنیه چشم عبور می کند و از طریق عدسی روی شبکیه تصویر می شود. توسط سلول های گیرنده نوری به سیگنال های فیزیولوژیکی تبدیل می شود. پس از دریافت آن، عصب بینایی بینایی ایجاد می کند تا رنگ، شکل و فاصله اشیاء را در فضا قضاوت کند. بینایی همچنین می تواند باعث واکنش مکانیسم روانی افراد شود که اثر روانی بینایی است.

دو نوع سلول بینایی وجود دارد: یکی سلول های مخروطی است که نور و رنگ را حس می کند. نوع دوم سلول های میله ای شکل هستند که فقط می توانند درخشندگی را حس کنند، اما حساسیت آن 10000 برابر اولی است.

بسیاری از پدیده های زندگی روزمره متعلق به اثر بصری نور است:

اتاق خواب، ناهارخوری، کافی شاپ، نور رنگی گرم (مثل صورتی و بنفش روشن) باعث می شود کل فضا فضایی گرم و آرام داشته باشد و در عین حال پوست و صورت افراد سالم تر به نظر برسد.

در تابستان، نور آبی و سبز به مردم احساس خنکی می دهد. در زمستان، رنگ قرمز احساس گرما را در افراد ایجاد می کند.

نورپردازی رنگارنگ قوی می تواند فضا را فعال و زنده کند و فضای شلوغ جشن را افزایش دهد.

در اتاق‌های خانوادگی مدرن نیز اغلب از چراغ‌های تزئینی قرمز و سبز برای تزئین اتاق نشیمن و رستوران استفاده می‌شود تا فضای شاد را افزایش دهد.

برخی از رستوران ها نه نور کلی دارند و نه لوستر روی میز. آنها فقط از نور ضعیف شمع برای تنظیم جو استفاده می کنند.

(2) جلوه های غیر بصری نور، کشف iprgc:

نوع سومی از سلول‌های گیرنده نوری در شبکیه انسان وجود دارد - سلول‌های گانگلیونی ذاتی حساس به نور شبکیه، که مسئول تنظیم اثرات غیر بصری خارج از دید بدن مانند عملکرد مدیریت زمان، هماهنگی و کنترل ریتم و دامنه فعالیت افراد هستند. دوره های زمانی

این جلوه غیر بصری را جلوه بصری سیچن نیز می‌نامند که توسط برسون، دان و تاکائو از دانشگاه براون در سال 2002 در پستانداران کشف شد. یکی از ده اکتشاف برتر جهان در سال 2002 است.

مطالعات نشان داده اند که اثر غیر بصری موش های خانگی 465 نانومتر است، اما برای انسان، مطالعات ژنتیکی نشان می دهد که باید 480 تا 485 نانومتر باشد (قله های سلول های مخروطی و سلول های میله ای به ترتیب 555 نانومتر و 507 نانومتر هستند).

(3) اصل iprgc کنترل ساعت بیولوژیکی:

Iprgc شبکه انتقال عصبی خود را در مغز انسان دارد که با شبکه انتقال عصبی بصری بسیار متفاوت است. پس از دریافت نور، iprgc سیگنال‌های بیوالکتریکی تولید می‌کند که به هیپوتالاموس (RHT) منتقل می‌شود و سپس وارد هسته سوپراکیاسماتیک (SCN) و هسته عصبی خارج مغزی (PVN) می‌شود تا به غده صنوبری برسد.

غده صنوبری مرکز ساعت بیولوژیکی مغز است. ملاتونین ترشح می کند. ملاتونین در غده صنوبری سنتز و ذخیره می شود. تحریک سمپاتیک سلول‌های پینه آل را عصب می‌کند تا ملاتونین را در خون جاری آزاد کند و خواب طبیعی را القا کند. بنابراین، هورمون مهمی برای تنظیم ریتم فیزیولوژیکی است.

ترشح ملاتونین دارای ریتم شبانه روزی آشکاری است که در روز مهار و در شب فعال است. با این حال، تحریک پذیری عصب سمپاتیک ارتباط نزدیکی با انرژی و رنگ نوری دارد که به غده صنوبری می رسد. رنگ روشن و شدت نور بر ترشح و ترشح ملاتونین تأثیر می گذارد.

iprgc علاوه بر تنظیم ساعت بیولوژیکی، بر ضربان قلب، فشار خون، هوشیاری و سرزندگی انسان تاثیر دارد که همه اینها به اثر غیر بصری نور تعلق دارند. علاوه بر این، آسیب فیزیولوژیکی ناشی از نور را نیز باید به اثر غیر بصری نور نسبت داد.